بررسی انگل های خارجی جوندگان در شهر ساری و نواحی مرکزی در سال ۷۷-۱۳۷۶

سابقه و هدف: با توجه به نقش انگل های خارجی جوندگان در انتقال بیماری های مختلف از جمله طاعون، تب، راجعه، تیفوس مورن و غیره؛ مطالعه ای جهت بررسی انگل های خارجی جوندگان در شهر ساری و نواحی مرکزی در سال 77-1376 انجام پذیرفت.مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی انجام شد. جامعه مورد مطالعه جوندگان شهر ساری و نواحی مرکزی (5 کیلومتر اطراف شهر ساری) بودند.با نصب تله های زنده گیر به صورت تصادفی در اماکن مختلف نسبت به صید جوندگان اقدام گردید. در تله از برش خیار و نان آغشته به روغن و غیره به عنوان طعمه استفاده گردید. پس از کارگزاری تله ها در بعد از ظهر و بازدید آنها در روز بعد، در صورت صید جونده، آنها را به آزمایشگاه انتقال داده، پس از بیهوشی و ثبت مشخصات ظاهری جوندگان، آنها در بالای تشتک آبی به منظور جداکردن انگل های خارجی برس زده می شدند. انگل های خارجی پس از جمع آوری از روی آب تشتک در الکل 70 درجه نگهداری شده تا پس از مونته شدن مورد شناسایی قرار گیرند. همچنین کلیه اطلاعات مربوط به جونده و انگل در فرم مخصوص ثبت گردیده و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.نتایج:در طی این بررسی مجموعا 126جونده متعلق به پنج گونه صید گردید که عبارتند از:3 :rattus.norvegicus عدد (3/29 درصد)؛ 45 rattus.rattus عدد (7/35 درصد) گونه های نیمه اهلی، 12 mus musculus عدد (5/9 درصد)؛ گونه های اهلی 25 glisglis عدد ( 8/19 درصد)؛ 7 apodemus sglvaticus عدد (5/5 درصد). گونه های وحشی، از این مجموع 45 عدد موش (7/35 درصد) آلوده به یک یا چند اکتوپارازیت بودند. آلودگی فقط در گونه های rattus rattus، rattus norvegicus مشاهده گردید. و سایر گونه ها فاقد آلودگی بودند. همچنین در این بررسی اکتوپارازیت های جدا شده عبارت بودند از:rhipicephalus ، hoplopleare،opiliacaridae ،echinolaelaps echidnini که بیشترین فراونی مربوط به hoplopleare و کمترین فراوانی مربوط به echinolaelaps echidnini می باشد.استنتاج: نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که میزان آلودگی به انگل های خارجی در جوندگان صید شده و در منطقه مورد مطالعه 7/35 درصد می باشد. آلودگی در گونه هایrattus rattus ،rattus norvegicus مشاهده گردید و در سایر جوندگان صید شده به علت نوع زیست آنها مشاهده نشد. با توجه به اینکه اکتوپارازیت های جداشده همگی از نظر پزشکی و دامپزشکی حائز اهمیت می باشند لذا پیشنهاد می گردد در برنامه های مبارزه با جوندگان، مبارزه با جونده و انگل های خارجی آن بطور همزمان صورت گیرد تا پس از مرگ جونده، انگل های خارجی به اماکن انسانی و انسانها حمله نکنند.